کاش می دانستم هدف سازنده های موبایل از باتری گوشی چیست! یعنی روی آنها باتری قلمی می گذاشتند بهتر جواب می داد!!!
بایگانی
- تیر ۱۳۹۵ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۷)
- فروردين ۱۳۹۵ (۵)
- اسفند ۱۳۹۴ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۴ (۵)
- دی ۱۳۹۴ (۱۱)
- آذر ۱۳۹۴ (۱۴)
- آبان ۱۳۹۴ (۱۷)
- مهر ۱۳۹۴ (۲۵)
- شهریور ۱۳۹۴ (۴)
- تیر ۱۳۹۴ (۶)
- خرداد ۱۳۹۴ (۸)
... آورده اند که علت تنگی نفس و به سرفه افتادن مردم اهواز بخاطر گرده افشانی شمشادهای شاخ شمشاد و ایجاد آلرژی در فصل پاییز می باشد.
ما از همین نقطه کور کشور از مسئولان تیز بین و مبتکر به خصوص خانم دکتر ابتکار که قبلاً افاضه فرموده بودند مردم باید با ریزگردها کنار بیایند خواستاریم یک کارشناس تنظیم خانواده را مسئول شمشادهای گرامی کنند تا حواسشان به گرده افشانی باشد. شمشادهای عزیز رعایت کنید لطفاً ! کنترل جمعیتی گفتند چیزی گفتند ...! این دفعه را شما کنار بیایید و بی خیال شوید، والا قباحت دارد!
امان از بازی تلخ روزگار که به یاد می آورد آنچه به نامردی گذشت ...!
زیرنویس:
تفأل حافظ : ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی / سود و سرمایه بسوزی و محابا نکنی
تراک نوشت : تو که بارونو ندیدی گل ابرا رو نچیدی / گله از خیسی جاده های غربت می کنی
شخصی نوشت : لعنت بر تمام کسانی که نباید باشند ولی هستند!
ال جی نوشت : پس از آن همه فراز و فرود بالاخره رسیدیم به G3 ، حالا هم در فرار و فرودش هستیم!
عرض می کند که :
قلم خوبی ندارد
-شب-
و فانوس از پنجره اش افتاده خاموش
تو اما
زیباترین شبح سپیدی
با رد پایی از خاکهای صبح
که در خنکای سبزه شهر
کوچه های خواب را
از مقابل چشمانم می ربایی!
خبر خوب : امروز خیلی از همکاران عزیزم برای دیدن و احوالپرسی به اتاقم آمدند!
خبر بد : دلیل حضورشان سرکوفت زدن و کری خواندن برای منِ بیچاره ی استقلالی بود!
درست است که داور محترم بجای 4دقیقه وقت اضافه، 6 دقیقه حساب کرد تا پرسپولیس به گل برسد، اما تصمیمات دفاعی مظلومی و بازی ضعیف استقلالی ها _بجز سید مهدی_ در حلقوم مبارکمان!
نسیم تندی می وزد و موهای پریشانت را جلوی چشمانت می ریزد. پلک هایت را می بندی و با یک لبخند قشنگ، هوای نمناک کنار رودخانه را نفس می کشی. آسمان ابری است و گاهی اشک هایش را سرازیر می کند. در این تماشای زیبا و حیرت انگیز هیچ چیز مثل سکوت نمی تواند آرامش بخش باشد. برخورد قطرهای ریز باران با آب رودخانه و صدای موسیقی دلنوازش برای رنگ کردن کردن این تابلوی نقاشی شاعرانه کافیست. دستت را از میان دستم رها می کنی و لابلای گیسوانت فرو می بری تا مرتب شوند و جلوی دیدنت را نگیرند. نیمکت چوبی مان دارد خیس می شود اما حاضر به ترک آن نمی شویم. زیر قطره های باران و میان مه نازکی که فضا را پر از عطر عجیبی کرده سرم را بر روی شانه ات می گذارم و چشم هایم را می بندم. باران شدیدتر می شود اما گرمای حضورت را بیشتر از سرمای هوا احساس می کنم. قلبم تند و تند می زند. متوجه می شوی و دستت را روی قلبم می گذاری. هیجان به رگ هایم تزریق می شود و تمام اندامم به تپش می افتد. دستم را روی دستت می گذارم. باران از روی صورت هایمان لیز می خورد و لذت تازه ای را هدیه می دهد. سعی می کنم بودنت را بی قراری نباشد ولی آنقدر مست حضورت هستم که اختیار احساس را از دست داده ام. از من می خواهی آرام باشم و نمی دانی این خواستن با تو و دستان مهربانت بر روی قلب و جان من معنا می شود.
... خیال بند آمدن ندارند. باران را می گویم، احساس با تو بون نیز. نسیم تندی می وزد و موهای پریشانت را جلوی چشمانت می ریزد. پلک هایت را می بندی و با یک لبخند قشنگ ... دست هایم می لرزند اما تماشایت می کنم. قلبم می تپد و نفسم تند تند می زند. زلف هایت را از روی صورتت بر ندار تا با شرم و آشفتگی، بوسه ای از شبنم گونه هایت بردارم!
عرض می کند که ...:
تا فصل پاییز است هنوز
بیا بگذریم از حرف ها میان برگ های سرخ و زرد
بیا روی قامت خم شده سرو آرامش
نقش قلب را بپوشانیم
و به شکرانه ی دست های جنون
شاعرانگی بهار نارنج را سر بکشیم!